از هر گوشه و کناری یه صدا بلند می شد

هر کسی با زبون خودش صحبت می کرد

یکی با خدا در دل می کنه و یکی راز دل میگه

هر کسی هر جوری که بلده

میگه خدا:

من که خودم بهتر می دونم چه گناهانی کردم و چه بندة خطا کاری هستم

ولی تو بازم من رو به سمت خودت می کشونی

می گی بیا

بیا و از من بخواه

بخواه تا ببخشمت

و مطمئن هستم قبل از اینکه من بیام و بخوام ازت بخشش گناهانم رو طلب کنم

از سر لطف و رحمتت من رو می بخشی

ولی من اونقدر نا سپاسم ، اونقدر بندة بی شرم و حیایی هستم که بازم یادم میره که شب احیاء بهت چه قولی دادم

اما تو اونقدر مهربونی که بازم به من رحم می کنی و بازم دعوتم می کنی

بازم می گی این بنده منِ و حساب کتابش با خودمه

با این همه رفتار بدم بازم با پررویی میام سراغت و میگم

الهی العفو

و برای اینکه ضامن داشته باشم تو رو به تمامی ائمه قسمت می دم که من رو عفو کنی